Het overkomt me niet zo vaak meer, de meeste mensen in mijn omgeving kennen me al aardig. Ik schrok er dus ook best wel even van, afgelopen week. Een goede vriend van mijn man en intussen dus ook van mij, had op Facebook gezien dat ik iets nieuws begonnen was. Mijn tweede bedrijf, Boundless Ambition. Gelukkig dacht hij het niet alleen, maar vroeg hij het me gewoon heel direct: ‘Is het niet te hoog gegrepen voor je?’. Hij struikelde bijna over zijn woorden om meteen daarna te verklaren dat hij het goed bedoelde, maar ja, de vraag was natuurlijk wel gesteld.
Hoe goedbedoeld ook, de vraag komt negatief over. Want de vraagsteller heeft er blijkbaar niet zoveel vertrouwen in, dat ik dat wel even zal doen. De vraagsteller had ook kunnen vragen ‘Zou je het wel doen, voor je het weet zit je met een teleurstelling’. Of misschien wel ‘Joh, doe niet zo raar met dat eigen bedrijf. Wat is er verkeerd aan een normale baan?’ En dan natuurlijk niet een baan als manager, dat begrijp je wel.
Als je met je kop boven het maaiveld uit wilt steken, als je meer ambitie hebt dan de gemiddelde mens in jouw omgeving, dan krijg je al gauw dit soort vragen van de mensen om je heen. Goedbedoeld, dat wel. Maar helpt het jou? Ga je door dit soort opmerkingen niet toch heel stiekem een beetje twijfelen? En als je dan daarna weer zo’n opmerking krijgt, groeit de twijfel heel makkelijk naar een barrière in jou. En voor je het weet, denk je ‘Misschien moet ik het toch maar niet doen, stel dat het niet lukt…’
Gelukkig ben ik heel zeker van mijn zaak. Ik ga ervoor en falen is geen optie. Ik ga ervoor en hard ook.
Hoe ga jij met zulke vragen om, laat jij je snel uit het veld slaan door de mening van anderen? Of ben jij net als ik en zoek je naar het uiterste in jezelf? En wil je, net als ik, de rode tulp zijn!